Een bijdrage van tweelingzussen Anneke en Ellen Smits

Via Dorret Boomsma kregen we deze bijdrage voor de Twinfo:

Is het altijd fijn een tweeling te zijn?

Deze vraag schreef onze onderwijzeres van de derde klas lagere school op 19 januari 1959 in het poesiealbum. Wij, Ellen en Anneke, vierden op die dag onze tiende verjaardag. De vraag verbaasde ons toen, maar ook nu is er geen duidelijk antwoord te geven. Heeft een mens een keus om deel van een meerling te zijn? Wij hadden ervaren dat het heel fijn is altijd een speelmaatje te hebben met knikkeren, touwtjespringen, tollen, hoepelen, kaatsenballen etc. Op school ging het goed, misschien was dat een onderbouwing van het gedicht van Hieronymus van Alphen (1746-1803):

Mijn spelen is leeren
Mijn leeren is spelen
En waarom zou mij dan
Het leeren vervelen?

Na de lagere school gingen we naar de HBS te Gouda, circa tien kilometer van ons huis en toen nog zes dagen in de week. Op de terugweg werd er regelmatig gestopt in Reeuwijk voor roeilessen, eerst als leerling maar na een maand gaven we al instructie aan klasgenoten. Na drie jaar middelbare school kozen we voor de b-richting met veel studie, maar ook met tijd voor roeien, volleybal, schaatsen etc.  

Het sporten, veelal buiten, de positieve reacties op ons (roei-) lesgeven deden ons besluiten om ‘sportlerares’ te worden. Echter Ellen kreeg in 1966 de gelegenheid het laatste jaar ‘highschool’  in de USA te volgen. Anneke ging in de grote stad op kamers wonen en werd student aan de Academie voor Lichamelijke Opvoeding. Voor ons beiden was dit een enorme verandering; we waren toen geen tweeling voor de buitenwereld. Een jaar later trad Ellen in de voetsporen van Anneke; beiden studeerden in vier jaar af.
Om een ‘tweelingblok’ te voorkomen besloten we niet in dezelfde stad te gaan wonen en/of werken. Maar na een jaar lesgeven op middelbare scholen kwam de studie Bewegingswetenschappen aan de VU in beeld. We volgden verschillende colleges en wisselden informatie uit. Na ons kandidaats kozen we deels op praktische gronden voor de richting functionele anatomie en biomechanica. Het studeren, ook een soort spel, beviel ons goed. Ellen wilde totaal iets anders gaan doen en ging rechten studeren, Anneke koos voor psychologie.

Voor onze eigen studies hadden we deelnemers nodig en we weten hoe belangrijk dat is voor de wetenschap. Dit heeft waarschijnlijk ook meegespeeld om mee te doen aan het NTR en aan het onderzoek bij 60+ meerlingen van het NTR en het Amsterdam UMC.

Door drukte en stress vanwege de combinatie van werk, vriend, studie en mantelzorg reisden we minstens een maand per jaar naar verre oorden; IJsland, Zuid-Afrika, Japan, Galapagos etc. De laatste tien jaar hebben we het reizen deels vervangen door te gaan wandelen en doen we met veel plezier mee aan de Nijmeegse Vierdaagse. Deze activiteit heeft een positief effect op de gezondheid voor jong en oud en is dus ook voor tweelingen heel fijn. Om terug te komen op de vraag of het altijd fijn is om een tweeling te zijn: niet fijn is de ervaring dat vaak wordt aangenomen dat zij altijd dezelfde mening zijn toegedaan. Dat geeft soms het gevoel dat niet een ieder wordt gehoord en/of gerespecteerd. Maar zoals te zien is op onze foto van de Vierdaagse, is het nog steeds heel fijn altijd een maatje te hebben!

Anneke en Ellen Smits